Hoe wordt MPS1 gediagnosticeerd?

Mucopolysaccharidose type I is niet gemakkelijk te diagnosticeren door artsen, en dit om verschillende redenen:

Het komt zelden voor en wordt dus zelden overwogen
Het kan veel delen van het lichaam aantasten en de ernst van de symptomen verschilt enorm van patiënt tot patiënt;
Talrijke tekenen en symptomen van MPS I (zoals liesbreuk en/of navelbreuk, belemmering van de luchtwegen en herhaaldelijke otitis) kunnen gemakkelijk worden verward met die van meer voorkomende ziekten.

MPS I kan ook worden verward met andere soorten mucopolysaccharidose zoals type II en VI.

Mucopolysaccharidose type II (of syndroom van Hunter) lijkt op de Hurler-vorm. Men heeft evenwel vastgesteld dat kinderen met MPS type II karakteristieke laesies op de huid krijgen en dat het ontbrekende enzym verschilt van dat bij het syndroom van Hurler.
Hetzelfde geldt voor mucopolysaccharidose type IV (of syndroom van Maroteaux-Lamy).

Om al deze redenen kan het meerdere maanden of zelfs jaren duren voordat de diagnose van MPS I wordt gesteld.
Artsen sluiten eerst één voor één de meest voorkomende ziekten uit, vooraleer ze aan zeldzamere ziekten zoals MPS I denken.

Dit vertaalt zich in een lang proces waarbij verschillende specialisten worden geraadpleegd en een groot aantal tests wordt uitgevoerd.

Welke testen?

Onder alle uit te voeren tests onderscheidt men:

Tests die aanwijzingen geven voor de diagnose van MPS I. Deze diagnose wordt in eerste instantie niet vermoed, maar uiteindelijk doen de testresultaten aan MPS I denken.
Tests die speciaal ontworpen zijn om de ziekte te diagnosticeren. MPS I wordt van bij het begin vermoed en met de gebruikte tests kan de hypothese al dan niet bevestigd worden.

Tests die op MPS I kunnen wijzen

Urineonderzoek

Hiermee kan een abnormaal hoge hoeveelheid glycosaminoglycanen (GAG, moleculen die zich abnormaal in de lysosomen opstapelen) in de urine gevonden worden.

Medische beeldvormingsonderzoeken

Hiermee kan men de grootte van de milt en de lever beoordelen en eventuele splenomegalie of hepatomegalie detecteren. Hiemee kan ook mogelijke botschade door MPS I vastgesteld worden.

Oogheelkundig onderzoek

Bij een raadpleging kan de oftalmoloog de vertroebeling van het hoornvlies opmerken. Die wordt in de loop van de tijd erger en kan verantwoordelijk zijn voor verlies van het gezichtsvermogen.

Hartonderzoeken

Een elektrocardiogram (registratie van de hartactiviteit) en een echocardiogram (beeld van het hart verkregen via echografie) kunnen worden genomen om de werking van het hart te controleren.

Slaaponderzoek

Polysomnografie is erop gericht bepaalde slaapstoornissen te vinden, waaronder apneu.

Specifieke tests voor de diagnose van MPS I

Enzymatische analyse:

MPS I kan specifiek worden gediagnosticeerd met een eenvoudige bloedtest. Deze analyse kan worden uitgevoerd via een klassiek bloedbuisje dat naar het laboratorium wordt verstuurd, of met een vloeipapier waarop 4 druppels bloed worden aangebracht (DBS-test voor ’Dried Blood Spot’). Voor verdere vragen kunt u terecht bij uw arts.

Deze test heet ’enzymanalyse’ omdat de activiteit van het enzym alfa-L-iduronidase verantwoordelijk is voor MPS I, en gemeten wordt in het bloed. Bij zieke personen is de activiteit van dit enzym zeer laag in vergelijking met gezonde personen. Met deze test kan evenwel geen onderscheid gemaakt worden tussen de 3 subtypes van de ziekte. Dat onderscheid kan worden gemaakt aan de hand van bepaalde symptomen.

Genetische analyse:

Deze test wordt meestal gebruikt na een enzymatische analyse om de diagnose te bevestigen wanneer de activiteit van alfa-L-iduronidase abnormaal laag is.

In feite zoekt men naar de genetische afwijking die specifiek is voor MPS I: een mutatie an het IDUA-gen dat codeert voor het enzym alfa-L-iduronidase.

Genetische analyse kan ook worden gebruikt om:

Na te gaan of de partner van een persoon, met de ziekte, drager is van de mutatie indien dit koppel kinderen wenst te krijgen;
de broers en zussen te testen van iemand bij wie de diagnose gesteld is, om te weten of ze al dan niet door de ziekte getroffen zijn.

Het belang van de familie

Wanneer iemand wordt gediagnosticeerd met MPS I is het heel belangrijk om de broers en zussen te testen (ongeacht of ze symptomen hebben) om er zeker van te zijn dat zij niet getroffen zijn door de ziekte, of dat ze er gezonde drager van zijn.

Een vroegtijdige diagnose en familiale screening zijn belangrijk omdat andere familieleden ook behandeling nodig kunnen hebben en om ziekteprogressie te voorkomen. Een eenvoudige bloedafname en enkele antwoorden op gezondheidsvragen volstaan om deze screening uit te voeren.